Gminna Biblioteka Publiczna

Żona wiedziała, jeszcze zanim się pobraliśmy, jakim jestem facetem. Mogła wybrać krawca lub piekarza, lecz wybrała mnie. Wiem, że to, co osiągnąłem, wynika też z jej wsparcia i siły, jaką mi daje.
[Sebastian ŻOŁNIERZ OD DZIEWIĘTNASTU LAT]

Kiedy Darek wrócił z pierwszej misji, swoim zachowaniem przywodził na myśl surykatkę. Nasłuchiwał, obserwował, całe otoczenie było dlań podejrzane. Mówił: "Boże, jak tu się ciężko żyje! Tam musiałem tylko przeżyć!
[Marzena ŻONA DARKA, OD PIĘTNASTU LAT NA WOJNIE]

Dziecko żołnierza nic nie może poradzić na decyzje ojca. Jedno jest pewne: jeśli żołnierz ma rodzinę, w której są dzieci, a zwłaszcza dzieci w okresie dojrzewania, to wyjazd jest strzałem w kolano.
[Patryk - JEGO OJCIEC WYJECHAŁ NA PIERWSZĄ MISIĘ, GDY CHŁOPIEC MIAŁ JEDENAŚCIE LAT]

Świadkowie współczesnych wojen żyją wśród nas - codziennie możesz nieświadomie mijać ich na ulicy. I choć wojny nie da się poczuć, czytajać o niej w wygodnym fotelu, na stronach tej książki znajdziesz świadectwa, które pozwalają zrozumieć ogrom jej okrucieństwa. Szczerze polecam Tylko przeżyć.
[NAVAL]

Ta książka jest dla mnie niezwykle ważna. Chciałam uchwycić w niej emocje ludzi, którzy biorą udział w wojnie. Ich odwagę, oddanie, ale też strach i tęsknote. Słuchałam historii żołnierzy wyjeżdżających na misje, a później borykających się z PTSD. Rozmawiałam z ich rodzinami, które swoja walkę toczą w codziennym życiu. Moi bohaterowie czasami milczeli. To milczenie wyrażało więcej niż słowa. Wszystkie wydarzenia, które opisałam, są prawdziwe i mogą dotyczyć każdego z nas.
[Sylwia Winnik]

Szokująco szczery obraz życia w Kabulu widzianego oczami kobiety, która usiłowała przekonać do idei demokracji i pokoju ludzi znających wyłącznie stan uciemiężenia i wojny. Powieść inspirowana faktami.

W mieście wybucha samochód-pułapka. Obcokrajowcy biorący udział w przyjęciu nie zwracają na to uwagi. Alkohol leje się strumieniami, aromat haszyszu maskuje smród benzyny, ścieków i kurzu, spowijający Kabul letnią porą. Między krzewami róż krążą służący ze srebrnymi tacami, nad basenem długonogie blondynki sączą drinki i plotkują.

Główna bohaterka powieści powinna być pośród tych "militarnych Barbie", swoich jedynych przyjaciółek w surrealistycznym świecie żołnierzy, pracowników pomocy humanitarnej, terrorystów, najemników, korespondentów zagranicznych i szukających mocnych wrażeń turystów. Zamiast tego szykuje się na randkę ze swoim nowym kochankiem, który ma dostęp do wszystkich pomieszczeń w bazie wojskowej. Mogą w nich uprawiać seks, bez strachu, że ktoś ich nakryje. Zwłaszcza jej mąż.

W Afganistanie z religijnymi fanatykami walczą już tylko kobiety.

Wstrząsające świadectwo kobiety, której udało się uciec z piekła rozpętanego przez islamskich fundamentalistów.

Talibowie nie mają skrupułów. Swój islamski radykalizm wprowadzają bezlitośnie i krwawo. Terroryzowani przez nich ludzie, by przeżyć, chwytają się tego, co z pozoru wydaje się zupełnie niezrozumiałe. Nilofar Ayoubi do trzynastego roku życia wychowywała się jako chłopiec. Dzięki temu mogła się uczyć i wychodzić na ulice, ale gdyby talibowie poznali jej sekret, prawdopodobnie od razu by ją zabili. Nieraz groziła jej śmierć z ich rąk. Kiedy po dwudziestu latach budowania wolności talibowie znowu przejęli kraj, Nilofar i jej mąż znaleźli się na liście osób do zabicia i musieli uciekać. Udało się. Dzięki temu może świadczyć o zbrodniach terrorystów, którzy znowu rządzą Afganistanem. o okrutnym prawie, publicznych egzekucjach, uprawach opium, zmuszaniu małych chłopców do prostytucji i o tym, że kobiety w jej kraju zostały ostatnimi na placu boju w walce z fundamentalistami.

Nilofar Ayoubi jest pierwszą z bohaterek książek Marcina Margielewskiego, która zgodziła się pokazać swoją twarz na okładce i wystąpić pod swoim prawdziwym nazwiskiem. Mimo prób zamachów na jej życie chce stawić czoło ludziom terroryzującym jej kraj.